جوشکاری خط لوله نقش مهمی در صنعت خط لوله در دریای مدیترانه ای و دریایی دارد. در طول سال ها پیشرفت های قابل توجهی برای کمک به اطمینان از دوام و قابلیت اطمینان خطوط لوله وجود داشته است. در اینجا، Bob Teale ما را از طریق تاریخ دور می کند و چه چیزی باید بیافتد.
   
   جوشکاری لوله، همانطور که امروز می دانیم، در سال 1927 با معرفی الکترود Cellulosic فلوتولد 5 لینکلن آغاز شد. در حالی که شکی نیست که الکترودهای سلولزی ثابت کرده اند که بسیار موثر هستند و در سال های آینده نیز باقی خواهند ماند، از لحاظ فنی از لحاظ قدرت، سختی و میزان تولید محدود است.
   هنگامی که ساخت خط لوله خطوط دریایی شروع شد، افزایش سرعت تولید به علت هزینه های بارگیری های غیر مجاز و پنجره های آب و هوایی محدود شد. در ابتدا این تقاضا به استفاده از فرایند جوشکاری قوس فلزی گاز نیمه اتوماتیک (GMAW) تبدیل شد، اما بروز بالائی از نقصهای عدم هماهنگی اجزای توسعهدهندگان تجهیزات را برای مكانیزه كردن فرایند به كار گرفت. در حالی که بسیاری از آنها سعی داشتند، تا سال 1969 CRC-Evans اولین سیستم جوشکاری خط لوله مکانیکی را تولید نکرد.
   سیستم مکانیکی CRC از 5 درجه باریک باریک استفاده می کند، و ریشه از داخل به وسیله ی ترکیبی از جوشکار / گیره ی چند سر چند منظوره ذخیره می شود. گذرگاه های گرم، پر و کلاه با استفاده از یک اشکال مداری و گروه هدایت به خارج اعزام شدند.
   با وجود تلاش برای ایجاد سیستم های جایگزین، CRC تقریبا به مدت 25 سال در صنعت پایه قرار داشت. این انحصار، با این حال، خیلی کوتاهتر از ساحل زندگی بود. در طی شش سال از نخستین خط لوله نفتی جوش داده شده مکانیک، Saipem سیستم PASSO خود را معرفی کرد. که از یک گیره مسی استفاده می کرد؛ با گذراندن ریشه ساخته شده، گذرهای باقی مانده با استفاده از اشکال مداری بیرون زده شدند.
   تکنولوژی جوشکاری فعلی  
   بیشتر سیستم های مکانیکی اکنون راه کنترل رایانه ها را می گیرند و می توانند به عنوان سیستم های خودکار طبقه بندی شوند. امروزه پیمانکاران خط لوله از ریشه های داخلی، ریشه های خارجی با حمایت مس و ریشه های خارجی بدون حمایت استفاده می کنند. همه این تکنیک های ریشه ثابت شده اند و دارای مزایا و معایب هستند. ریشه های داخلی بیشترین میزان زمین را تولید می کنند؛ آنها همچنین می توانند هماهنگی بالا / پایین را انجام دهند و به جوشکار نیاز ندارند. گیره های پشتیبان گیری مس ارزان تر از جوشکار داخلی هستند اما خطر آلودگی مس را دارند و 33-50 درصد کاهش می یابد.
   گزینه عبور سوم ریشه، بیرون بدون حمایت، بر اساس استفاده از یک منبع تغذیه انتقال کوتاه کوتاه مخصوص استوار است. اولین مورد توسط Lincoln Electric-STT (انتقال تنش سطحی) توسعه یافت. مزایای این فرآیند این است که هزینه های سرمایه / اجاره بسیار پایین تر است، اگر چه در لوله های قطر بزرگ، خیلی کندتر است. به عنوان مثال، در یک جوشکاری قطر داخلی 48 اینچ، عبور ریشه داخلی تقریبا دو برابر سریعتر از عبور یک ریشه مس مس خارجی است و یک ریشه خارجی رسیده مس برابر 4 برابر سریعتر از عبور ریشه های بدون ریشه است. بسته به قطر و طول خط لوله، همچنین برنامه و زمین، هر یک از گزینه های ریشه ممکن است برای مقاصد مناسب مقرون به صرفه باشد.
   جوشکاری جوشکاری جوشکاری می تواند با استفاده از اشکال یک یا دو سر یا ترکیبی از هر دو انجام شود. پس از توسعه ابتدایی باند و ماشینهای مجازی اشکال، بسیاری از تلاش ها برای ساخت اشکال دوگانه (PASSO، Evans Pipeline، CRC، B&R، و Astro-Arc) صورت گرفت، اما Serimer-Dasa (در حال حاضر Serimax) بود که برای اولین بار یک باند کار موفق و سیستم اشکال موفقیت آمیز کار کرد. تاثیر اشکال سر دوگانه، Serimer را فرصتی برای افزایش قابل توجهی میزان تولید در خارج از جایی که تعدادی از ایستگاه های جوش محدود است، فراهم کرد. در حالی که سر دو سر تولید دو برابر نیست، آنها میزان رسوب را 40 تا 50 درصد افزایش می دهند. دو سر اشکال نیاز به کمترین جاذبه ها، جوشکارهای کمتر و رام های کمتری دارند.
   آخرین تحولات  
   توسعه جوشکاری خطوط لوله خودکار در حال حاضر بر روی بهبود ردیابی درز، ثبت داده ها و چفت شدن خطوط قوی تر تمرکز دارد. بیشترین تامین کنندگان تجهیزات از افزایش توان محاسباتی برای بهبود ردیابی از طریق چارچوب، فاصله تماس با کار و کنترل ولتاژ قوس استفاده می کنند و ردیابی لیزر نیز در دسترس است. تکنولوژی ردیابی پیشرفته، کیفیت و هماهنگی جوش را بهبود می بخشد، و با افزایش سریع سرعت سفر، میزان تولید را بهبود می بخشد. علاوه بر تامین کنندگان / کاربران عمده تجهیزات جوشکاری اتوماتیک، در حال حاضر بسیاری از تولید کنندگان جایگزین ماشینهای مدار تک تک وجود دارند. بعضی ها هنوز واحدهای مکانیکی هستند، اما با سیم های قوس قوس شار بخار کار می کنند.